การสมาทานศีล สำหรับฆราวาส ศีล5 เบื้องต้น ทำไม่ได้พ้นทุกข์ไม่ได้ ไม่ใช่ข้อบังคับ ที่ทำผิดแล้วจะถูกลงโทษ  แต่เป็นข้อแนะนำว่า ทำสิ่งนี้ จะได้สิ่งนี้  เมื่อผิดศีลแต่ละข้อจะมีวิบากเป็นผลกรรมส่งกลับคืนมาหาในวันใดวันหนึ่ง ตามสิ่งที่ทำ  การฆ่า ส่งให้อายุสั้น ถูกฆ่า ป่วยง่าย  เป็นต้น การดื่มของมึนเมา เหล้า  เป็นอันตรายที่สุดกว่าการละเมิดศีลทุกข้อ  เพราะทำลายสติ (ซึ่งสำคัญมากสำหรับการปฏิบัติธรรม มีผลต่อการไปเกิดสุคติหรืออบายภูมิ)  ทำลายคุณธรรมในตน ทำลายจิตมนุษย์ให้ไหลลงต่ำ อันจะทำให้บรรลุธรรมไม่ได้   เป็นสิ่งที่หลายคนมองข้ามและคิดว่าไม่ผิดบาปอะไร การฆ่าคนถ้ากลับตัวกลับใจได้ ทำความดีไถ่โทษ สำนึกบาป แล้วหันมาปฏิบัติธรรมจริงจัง  ยังพ้นนรกได้ในชาติเดียวกันนั้น อย่างเช่น พระองคุลีมาล แต่กินเหล้าจะทำให้จิตเป็นอกุศล  กิเลสต่าง ๆ จะครอบงำได้ทันที และฝังลึก ยากจะถอน และต้องไปทุคติเพียงอย่างเดียว  หากมีบุญด้านอื่น ได้เกิดเป็นมนุษย์ ก็จะเกิดมาสมองพิการ ปัญญาอ่อน  หรือโง่ เข้าใจอะไรยาก  ลองคิดดูว่า .. มันอันตรายและมีภัยเวรหนักหนาแค่ไหน กับการดื่มเหล้า  พระพุทธศาสนามีหลักสำคัญคือ สติ จิตผ่

ธรรมทาน กับ การค้าหนังสือ ถ้าใคร่จะรู้ว่าต่างกันอย่างไร ลองแยกเล่มหนังสือออกดู จะเห็นว่า มีอยู่สองอย่าง คือ กระดาษที่ใช้พิมพ์ กับความรู้ หรือคุณสมบัติที่มีอยู่ในหนังสือเล่มนั้น การค้าหนังสือ ย่อมหมายถึง การขายความรู้ ด้วยราคาตามต้องการ พร้อมทั้งการขายกระดาษ และแรงงานในการทำหนังสือนั้น ๆ อย่างคิดกำไร ส่วนการธรรมทาน ย่อมไม่เป็นเช่นนั้น ความรู้นั้นให้เปล่าทีเดียว ส่วนกระดาษและค่าไปรษณีย์ หรือภาชนะที่ใส่ความรู้นั้น มักต้องขอคืน เช่นเดียวกับภาชนะที่ใส่ข้าวใส่แกงไปถวายพระที่วัด. ขอคืน เพราะยังต้องใส่ไปถวายอีกหลายครั้ง! จนกว่าจะถึงครั้งที่สุด. งานธรรมทาน มักถูกเหมาเป็นการค้าหนังสือไป  ขอจงพิจารณาดูด้วยดี ทั้งสองฝ่าย, จะได้เข้าใจกันดี, และร่วมมือกันได้ พุทธทาสภิกขุ